Djemongo

Even een kort berichtje vanuit paramoribo. Alles gaat hier heel goed! Hebben net een waanzinnig leuk weekend gehad in de binnenlanden van Suriname. We zijn naar Djemongo geweest een aangelegd vakantie oordje langs de surinamerivier, zo mooi, zo relaxed.
Ik ga nu even snel de foto's erop zetten zodat jullie alvast een idee krijgen....het verhaal volgt!

Dikke kus!!!

1 dag later...
Terwijl Alet het geduld opbrengt om 5 minuten per foto te wachten om ze op de site te laden heb ik mij de afgelopen 45 minuten op een mooi verhaal over al onze spannende avonturen gestort...ik had hem net af, las het door en was tevreden met mijn schrijven. En ditzelfde verhaal is net op onverklaarbare wijze van mijn beeldscherm verschwunden, aaaaarghhhh!!!!! Jullie begrijpen dat ik nu zeer gefrustreerd weer een poging ga wagen, maar ik ga voor de korte versie, komt ie...

Vorige week hebben we een lekker weekje gehad. Woensdag waren we in onze mooie sportcomplex, de Oase, en daar heeft Alet na onze aerobicles een wedstrijd meegespeeld met de enige twee waterpoloteams in Suriname. We zaten rustig aan de bar te wachten en toen kwamen de grote, brede overwegend donkere mannen een voor een binnendruppelen. Alet tijfelde of ze m zou smeren, maar ze is toch maar mee gaan ballen als enige meisje!!! Ik aan de kant alleen maar lachen natuurlijk! Het niveau was natuurlijk niet echt super (zei Alet, ik zie dat natuurlijk niet zo goed), maar des te mooier als Alet weer de bal had afgepakt of keihard had gescoord. Die mannen elkaar uitlachen, heel grappig!
Verder hebben we nog bij Reefani gegeten, onze schat van een huisbaas. Eens in de zoveel tijd kookt hij voor het huis. Dan staat hij 2 dagen in de keuken en mag niemand langs komen en maakt hij de meest heerlijke gerechten, superlekker! Alet gaat vlg week nog een kooklesje bij hem nemen. Daar pluk ik dan natuurlijk ook weer de vruchten van in Utrecht...
En dan het weekend. Wederom met Marcel en Leroy, onze vaste tripverzorgers, dit keer naar 'Boven Suriname'. Dit noemen ze zo omdat het hoger ligt dan de rest van Suriname, maar op de kaart is het juist richting beneden. Eerst een heel end met de bus over de inmiddels welbekende, hobbelige bauxietweg. Daarna in een bootje de Surinamerivier af. Ondertussen kwamen we langs allemaal dorpjes waar de Saramarakanen wonen. Dit zijn de van origine Afrikaanse mensen die na de slavernij hier hun dorp hebben gebouwd. Ze spreken ook Saramarakaans. Dit is weer wat anders dan Sranan Tongo wat ook in de stad vaak wordt gesproken. Terug naar de dorpen...de vrouwen zijn daar met bloot bovenlijf in de rivier de was en de vaat en ondertussen letten ze op hun 8 kinderen die in het water aan spelen zijn. Heel bijzonder om te zien. Je mocht absoluut geen foto's maken, want dan konden ze weleens stenen gooien. Wel logisch ook hoor, want je voelt je wel een beetje een pottenkijker. Anderhalf uur en een zwemmende luiaard verder kwamen we aan bij het resort. SU-PER-MOOI! Mooie hutjes en bomen en een toffe stroomversnelling (soela) voor de deur, het ultieme relaxfeest kon beginnen! Van de natuurlijke jacuzzi, in de hangmat, zonnebaden, Borgoe-Colaatjes drinken, en weer zwemmen...echt geweldig. We hebben ook nog een dorpje bezocht in de buurt waar de baas van het resort ook vandaan kwam. In het begin is dat even wennen als je daar dat dorp binnenloopt. Net alsof je bij een vreemde de woonkamer binnenstapt en niet even een kletspraatje kan maken, want je spreekt de taal niet. De kinderen vonden ons helemaal te gek, want we hadden een digitale camera. Op een gegeven moment liepen er een hele horde achter ons aan die zichzelf de hele tijd op de camera wilde zien, dolle pret natuurlijk.
Maar aan alle mooie dingen komt n eind, zo ook aan dit toffe weekend.
Inmiddels is Alet deze week begonnen op de verloskamer en wacht ze op t moment van de eerste bevalling die ze mag doen. Ik ben tijdelijk doorgeschoven naar de prenatale poli en ben heel stoer op mn eigen kamertje zwangere vrouwen aan het controleren. Straks weer lekker uit eten naar de blijkbaar beste Chinees van Paramaribo, mmm...
Binnenkort weer meer nieuws!!!

Wiet, ik kom in januari ook naar de geriatrie, zit jij er dan ook nog voor je ASAS???
Annemarijn, ik kom 9 november terug, slaap dan nog een nachtje in Harderwijk, dus je hebt tot 10 november!! Geniet er nog even van!!